Melse & Wassink biedt regelmatig stageplekken aan HBO-stagiairs, vooral voor de studierichting SJD. Hiervoor hebben wij goede contacten met de instellingen uit de regio die deze opleidingen bieden, te weten Hogeschool Utrecht en Saxion Deventer .
De ervaringen die wij hiermee in de loop van de jaren hebben opgedaan, zijn onverdeeld positief: De stagiairs zijn enthousiast en leergierig, draaien binnen de mogelijkheden goed mee in onze teams en maken zo intensief kennis met een maatschappij waarin theorie en praktijk nogal eens verschillen. Voor ons bewindvoerderskantoor is het goed om deze jonge en kritische mensen in huis te hebben. Onze medewerkers worden gescherpt door hun vragen en vinden het leuk om de stagiairs te helpen en te vertellen over hun werk.
Mijn naam is Pari en ik was student van het Saxion College te Deventer. Ik ben recent afgestudeerd aan de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening. Tijdens deze opleiding heb ik in het derde jaar stage gelopen bij Melse & Wassink en in het vierde jaar heb ik hier ook mijn afstudeeronderzoek gedaan.
Mijn afstudeeronderzoek ging over het adviesrecht voor gemeenten. Concreet gaat dit over een wetsvoorstel dat op dit moment in behandeling is. De gedachte achter dit voorstel is dat gemeenten hiermee een grotere rol gaan spelen in de schuldhulpverlening. Gemeenten zouden de rechter dan kunnen adviseren om geen beschermingsbewind toe te wijzen, maar in plaats daarvan schuldhulp in te zetten. Daarnaast zou de gemeenten meer passende en minder verstrekkende voorzieningen aan kunnen bieden aan burgers door middel van het adviesrecht.
Ik wilde graag onderzoeken of dit recht mogelijk in strijd zou zijn met artikel 12 van het VN-verdrag t.b.v. personen met een handicap. Hiervoor heb ik een aantal verschillende experts geïnterviewd waaronder mr. Paul Rouwen (kantonrechter te Tilburg) , prof. dr. mr. Kees Blankman (rechter-plaatsvervanger/universitair docent/onderzoeker) en Simche Heringa (beleidsadviseur bij de BPBI).
Natuurlijk! Bovendien is ook binnen de huidige wetgeving het uitgangspunt al, dat er steeds wordt gezocht naar de minst ingrijpende maatregel. Maar toch kan het wetsvoorstel naar mijn mening niet los worden gezien van de lopende discussies over de flink gestegen kosten voor bijzondere bijstand voor bewindvoering.
In het VN-verdrag staat – vrij vertaald – dat landen maatregelen moeten treffen om te zorgen dat alle mensen kunnen meedoen in de maatschappij. Nederland heeft deze maatregelen opgenomen in de wet, te weten beschermingsbewind, mentorschap en curatele. Het gaat daarbij dus om mensen die door hun lichamelijke en/of geestelijke toestand niet goed voor hun eigen belangen kunnen opkomen. Die “toestand” is dan dus de reden waarom een maatregel wordt aangevraagd. Vervolgens is het aan de rechter om te beoordelen of betrokkene daadwerkelijk recht heeft op deze beschermingsmaatregel.
Volgens mij is het dus een fout in het wetsvoorstel, dat het adviesrecht voor gemeenten ook wordt toegepast op deze groep burgers, en dat het dus niet wordt beperkt tot de zogenoemde schuldenbewinden.
Ik snap wat je zegt. Het is inderdaad zo dat gemeenten in veel gevallen de kosten voor bewind moeten vergoeden aan hun inwoners. Maar daar gaat het dus juist om, want niet voor niets bepaalt lid 4 van het artikel dat maatregelen altijd “vrij (dienen te) zijn van conflicterende belangen of onbehoorlijke beïnvloeding”.
Ik geef een voorbeeld: In het wetsvoorstel wordt bepaald dat de burger het griffierecht (€ 81,-) terug krijgt indien het verzoek wordt ingetrokken vóórdat er een zitting heeft plaatsgevonden. Daarmee wordt de burger dan dus beloond voor het feit dat hij/zij geen gebruik maakt van zijn/haar recht. Het lijkt daarmee zelfs dat de vrije toegang tot de rechtspraak wordt belemmerd: een perverse prikkel om toch vooral naar het advies van de gemeente te luisteren. Bovendien gaat het hier om een koekje van eigen deeg! Immers heeft deze burger óók recht op vergoeding van dat bedrag wanneer hij/zij wél naar de rechter gaat!
Het meeste is nu wel aan de orde gekomen. Er speelt nog wel meer, zoals de privacy van de burgers. Maar in mijn onderzoek heb ik me dus vooral bezig gehouden met de vraag of het VN-verdrag wordt geraakt door het adviesrecht.
Voor mij was het vooral bijzonder dat professor Blankman dit een terechte vraag vond en mijn visie daarop onderschreef.
terug naar overzicht
